1- تدوين برنامه جامع صنعت طيور کشور در قالب برنامه‌‌هاي توسعه کشور،
2- ايجاد وحدت رويه در ديدگاه‌هاي کلان زنجيره ارزش صنعت،
3- هماهنگي، يکپارچگي و همصدايي استانداردشده براي مواجهه با چالش‌ها،
4- تبيين برنامه‌ها نزد سياستگذاران و برنامه‌ريزان ملي بصورت متمرکز و جلوگيري از هرگونه ناهماهنگي و تزلزل در موضعگيري‌‌هاي صنفي زنجيره ارزش صنعت طيور
1 – ايجاد يک مرکزيت واحد اداره کننده ملي در صنعت طيور کشور.
2 – ايجاد هماهنگي بين مديران و صاحبان صنعت مرغداري با دستگاه‌هاي اجرائي و سياستگزار و کاستن از اعمال تصدي اجرايي آنها در صنعت طيور کشور.
3 – تعيين خط مشي حاکم بر تنظيم امور صنعت و بازار طيور از لحاظ توليد، واردات، توزيع و صادرات بمنظور دستيابي به يک نظام تنظيم کننده مستقل در راستاي اجراي سياست‌‌هاي کلي و اهداف برنامه‌‌هاي توسعه مرتبط با صنعت طيور کشور.
9 – تشويق مشارکت بيشتر سرمايه‌گذاري داخلي و خارجي در بازار و توسعه کمي و کيفي صنعت طيور کشور و هدايت آنان به سمت فعاليت‌‌هاي مختلف بالا و پائين دستي اين صنعت.
10 – تامين و حفظ حقوق صنفي اعضاء و کمک به تداوم توسعه و تحکيم صنعت طيور کشور.
11 – ايجاد تعادل و تنظيم بازار از طريق هماهنگي در رده‌‌هاي مختلف توليد توسط اهرم‌‌هاي لازم جهت تثبيت قيمت‌ها.
12 – تشکيل سمينارها و نمايشگاه‌ها و ارتقاء سطح دانش عمومي و حمايت از فارغ التحصيلان رشته‌‌هاي مرتبط و بازآموزي نيرو‌هاي شاغل از طريق توسعه امور آموزشي و تحقيقاتي در صنعت طيور کشور.
13 – حل اختلاف بين صنف‌‌هاي مرتبط با صنعت مرغداري کشور و همچنين بين اعضاء در صورت بروز اختلاف.
4 – اعتلاي صنعت طيور کشور از طريق ارتقاء سطح بهداشت و بهبود کيفيت و بازده توليدات به‌منظور توسعه دامنه توليد و افزايش ضريب امنيت غذائي در کشور.
5 – ايجاد نهادي متمرکز براي حمايت از استفاده و گسترش فن آوري‌‌هاي روز به‌منظور افزايش استانداردها در هر يک از فعاليت‌ها و نيز فن‌آوري‌‌هاي ارتباطي و اطلاعاتي داخلي صنعت طيور کشور.
6 – تنظيم روابط بين ذينفعان استراتژيک در صنعت طيور کشور و رفع هر گونه انحصار در توليد، بازار محصولات و بازار عوامل توليد.
7 – ايجاد ساختار مناسب ارتباطي و تشکيلاتي بمنظور هماهنگ نمودن منافع و اهداف توليدکنندگان و واردکنندگان با اهداف ملي و مصرف کنندگان، افزايش قدرت رقابت داخلي و خارجي، کاهش هزينه‌‌هاي توليد و توزيع، رفع رقابت‌‌هاي منفي بخش خصوصي و دولتي، رفع تضاد منافع توليدکنندگان و مصرف‌کنندگان و ايجاد تعادل در تعامل سازنده بين آنها.
8 – تشويق ارتقاء کارائي در حوزه‌‌هاي توليد، واردات، توزيع، صادرات و مصرف.
14 – سازماندهي توليدکنندگان و جلب حمايت موثر دولت از آنها با استفاده از فن‌آوري ارتباطات و اطلاعات به عنوان تنظيم‌کننده و تامين‌کننده نياز براي هر قسمت از فرآيند توليد به همراه طراحي مکانيزم‌‌هاي تنظيم بازار.
15 – صدور مجوز‌هاي لازم در چارچوب قوانين و مقررات در حوزه‌‌هاي توليد، توزيع، واردات و صادرات صنعت طيور کشور و اتخاذ و‌ايجاد رويه‌‌هاي ضروري و تعيين و تدوين مقررات براي تحقق اين اهداف.
16 – انجام ساير اقداماتي که براي نيل به اهداف ياد شده و يا در ارتباط با آنها ضرورت مي‌يابد.